Afgelopen zondag werd er in het café van de Neushoorn een proeverijtje retro heavy rock en metal geserveerd. Helaas miste het geheel wat pit en plezier.
Ritvs
Het Duitse vijftal Ritvs, voorheen bekend als Vulva (ja, echt), mocht de avond openen. Hun 45 minuten durende set begon aarzelend en eindigde ook zo. De band zong in hun Duitse moedertaal, waar op zich niks mis mee was. Helaas waren hun teksten door geluidsproblemen bijna onverstaanbaar. Hierdoor bleef de inhoud van hun nummers grotendeels onduidelijk.
Wel wist de band te overtuigen met een sterke retro-sound die sterk deed denken aan Deep Purple. Muzikaal gezien was er zeker potentie, maar hun focus lag te veel op het goed spelen van individuele partijen. Dit ging ten koste van het geheel: samenhang en energie ontbraken. Interactie met het publiek was ook schaars en wat ongemakkelijk, waardoor de show meer weg had van een bandrepetitie.
Al met al liet Ritvs kansen liggen. Met meer aandacht voor hun stage presence tijdens liveshows kunnen ze echt iets bijzonders neerzetten.
Aardvark
Toen was het Australische NWOTHM-viertal Aardvark aan zet. Als groot liefhebber van dit metalsubgenre stelde deze set mij helaas teleur. De bandleden hadden absoluut de look en feel van een typische NWOTHM-band uit de jaren tachtig, compleet met leer en studs. Hun nummers sloten daarbij aan, maar ook Aardvark’s sound kampte deze avond met problemen van onbekende aard.
De bandleden namen hun act zeer serieus, misschien wel té serieus, waardoor er weinig plezier in het optreden te bespeuren was. Hoewel deze show iets meer aansloeg bij het publiek dan die van Ritvs, zorgde het niet voor echt grootschalig enthousiasme. Pas tegen het einde van de set leek de band wat los te komen en zichtbaar plezier te hebben. Helaas was dit te laat om het optreden nog leven in te blazen.
Er bleef bij deze band ruimte voor verbetering, met name in houding. Het ego van de zanger straalde over het publiek en droeg niet bepaald bij aan de sympathie voor Aardvark.
Freeways
Als laatste betrad de Canadese heavy retro-rockband Freeways het podium. Ondanks aanhoudende technische problemen, waardoor de band zelfs opnieuw moest beginnen, wist de sfeer erin te blijven. De goedlachse zanger had er zichtbaar plezier in, en van de drie bands die we deze avond zagen, kwam Freeways als enige echt goed uit de verf.
Hun nummers waren duidelijk geïnspireerd door 70’s hardrockbands zoals UFO en Thin Lizzy. Toch hadden ze een eigen sound, waardoor geen een nummer echt hetzelfde klonk. Dit werd versterkt door de look van de bandleden, met denim flares en old school baseballshirts. De performance van Freeways was strak en aanstekelijk: de band genoot duidelijk van hun muziek en maakte er het beste van, ondanks het kleine aantal aanwezigen.
Een prima band die ik zeker nog eens zou willen zien, bijvoorbeeld op een festival.