dark

Vola in Effenaar: metalsensatie op punt van doorbreken

29 november 2024

Twee jaar geleden vulde de Zweeds-Deense metalsensatie Vola nog de kleine zaal van 013; nu is het een uitverkochte Effenaar (!) waar ze hun unieke mix van djent, prog en pop laten horen. De show van donderdag is voor de fans meer dan een concert; het voelt als een momentopname van een band die op het randje balanceert van iets veel groters.

De avond opent – om 21.45 uur (!) – nog vrij subtiel met I Don’t Know How We Got Here. Onder de twintig meegebrachte ledstrips die de band in een etherisch licht hullen, glijdt het nummer rustig de zaal in. Asger Mygind’s stem, helder en melancholisch als vanouds, lijkt rechtstreeks uit de jaren tachtig te komen, een perfecte knipoog naar bands als Tears for Fears. Het nummer zet meteen de toon: VOLA maakt muziek die niet alleen knalt, maar ook raakt.

Met We Will Not Disband barst de echte energie los. Dit is VOLA op volle kracht: zware Meshuggah-achtige riffs, dreunende synthesizers en een ritmesectie die moeiteloos schakelt tussen technische complexiteit en meeslepende grooves. De bandleden gaan volledig op in hun muziek, en dat werkt aanstekelijk. Zonder grootse gebaren of uitbundige interactie sleuren ze de zaal mee in hun muzikale universum, vol oogverblindende lichten en lasers.

Bij Stone Leader Falling Down richt Mygind zich tot het publiek met een oprechte glimlach: “Hoe is jullie energielevel?” De Eindhovense respons is luid en enthousiast, en de band zet in met een rauwe precisie die het nummer nog krachtiger maakt. Vooral de manier waarop Mygind het woord “yooooou” door de microfoon spuugt, zorgt voor een kippenvelmoment.

De set, die in het teken staat van het dit jaar uitgebrachte Friend of a Phantom, is een zorgvuldig opgebouwde reis. Na de dreigende toetsen en donkere blauwe lampen van These Black Claws, compleet met een futuristische autotune-rap, biedt het nieuwe Glass Mannequin een adempauze. Onder ingetogen spotlights laat Mygind zijn stem de hoofdrol spelen in een breekbaar, bijna intiem moment. Het publiek luistert ademloos.

Niet elk nummer haalt hetzelfde niveau. Gutter Moon, een oud nummer van hun debuutalbum, voelt als een minder sterk moment in de set. Maar met nummers als Break My Lying Tongue en Cannibale, waar Charlotte Wessels als gastartieste opduikt, is VOLA snel weer op stoom. Wessels voegt een lichte, melodieuze dimensie toe en laat zien hoe veelzijdig de band kan zijn.

Het hoogtepunt van de avond komt – hoe kan het ook anders – met Straight Lines. Dit nummer, de grootste hit van de band tot nu toe, wordt luidkeels meegezongen door een zaal die volledig is overgegeven aan de muziek. Met een indrukwekkende encore, waarin Stray the Skies de laatste energiereserves uit het publiek haalt, wordt de avond op waardige wijze afgesloten.

Vanavond heeft VOLA niet alleen laten zien dat ze klaar zijn voor de grote podia als 013 en misschien zelfs AFAS Live, maar ook waarom ze uniek zijn in hun genre. De Effenaar was getuige van een band die bezig is de sprong te maken van veelbelovend naar onmisbaar. Het is een kwestie van tijd voordat VOLA’s naam de headlines van nog veel grotere zalen en festivals siert. Dynamo Metalfestival of Jera on Air, lezen jullie mee?

Share
Tweet
Share
Share
Pin it
Share
Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *