De verwachtingen voor Spiritbox in 013 waren groot. Krankzinnig groot. Waarschijnlijk hangt er in de wereld van de metalcore geen grotere hype dan om deze Canadese band, die in 2021 definitief wist door te breken bij vooral jongere metalheads (en vooruit, ook bij RiffReport). Het mag geen verrassing heten dat hun debuut als headliner in 013 al maanden stijf uitverkocht is. “We zijn zo dankbaar om hier te staan!’
De vraag naar het Tilburgse debuut van Spiritbox was zelfs zo groot dat TicketSwap een loterij moest opzetten. Bijzijn is meemaken, zo luidt het devies deze zondag. Maar kunnen ze die torenhoge verwachtingen ook waarmaken? Het antwoord luidt helaas: nee, maar daarover straks meer.
Het decor dat Spiritbox heeft meegenomen is in elk geval best indrukwekkend: drie fraaie schermen projecteren visuals die voor een mooie sfeer zorgen, met daartussen grote lichtpalen die de band in een futuristisch decor hullen. Gitarist Michael Stringer en bassist Josh Gilbert staan bij de intro op verhogingen, de drummer – daarover later meer – troont hoog boven hen uit.
Set openen met onbekende track
Spiritbox opent met Fata Morgana, een nieuwe track van het op 7 maart te verschijnen album Tsunami Sea. Een trage, meeslepende binnenkomer, waarbij Courtney LaPlante’s zweverige zang de 013 meteen in haar greep houdt.
De sfeer zit er meteen goed in, maar de echte vonk slaat pas over bij Cellar Door. Op de schermen verschijnt een spookachtig figuur dat perfect past bij de onheilspellende sfeer van de track.
.@spiritboxband met Holy Roller in @013. #spiritbox pic.twitter.com/tE4U2WerwI
— RiffReport (@RiffReport) February 16, 2025
Hemelse vocalen, duivelse riffs
Als Jaded wordt ingezet, volgt het eerste kippenvelmoment van de avond. LaPlante’s engelachtige zang valt natuurlijk meteen op, terwijl de blauwe verlichting het plaatje compleet maakt. Bij Halcyon begroet ze het publiek voor het eerst, en ze schrikt zichtbaar van de respons. Ze zwiert met haar armen alsof ze een engel is, en de zaal zwiert gewillig met haar mee.
Dan volgt Perfect Soul, waarbij LaPlante opgewekt aankondigt dat het tijd is ‘voor wat plezier’. Het publiek beweegt, maar hier wordt ook langzaam duidelijk waar het grote minpunt van de avond ligt: de drummer. Zijn spel is eentonig, zonder creativiteit of speelse ritmes, en vooral zijn constante gesla op de cimbaal (boring!) haalt volstrekt de spanning uit de muziek. Waar Spiritbox op plaat dynamisch en gelaagd klinkt, voelt het hier in de 013 soms wat vlak. Waar hebben ze deze knakker in hemelsnaam vandaan gehaald?!
Gelukkig heeft de band al vroeg in hun carrière genoeg hits om het momentum vast te houden. The Void zet 013 in beweging; LaPlante nodigt het publiek uit om te bouncen, en daar wordt flink gehoor aan gegeven. Eternal Blue baadt de zaal in een felblauw licht, maar voelt live wat helaas wat slapjes: het refrein mist impact en blijft niet echt hangen. Zal het komen door het geluid dat vanavond niet al te best staat afgesteld?
De makke stemming in de zaal verandert bij Circle With Me, waarbij de hele 013 het refrein uit volle borst meezingt.
.@spiritboxband met The Void in @013 #spiritbox pic.twitter.com/3576wU6zB2
— RiffReport (@RiffReport) February 16, 2025
Emotie en een vleugje nachtclub
Voor Rotoscope neemt LaPlante even de tijd om te praten. Ze refereert aan Periphery-zanger Spencer Sotelo, die vanavond op het allerlaagste moment moest afhaken vanwege stemproblemen, wat best ongemakkelijk was. “Spencer is heel verdrietig dat hij niet kan zingen”, zegt ze meelevend. De band stond als voorprogramma op de affiche, maar Periphery moest last-minute een instrumentale set spelen.
Na deze korte anekdote barst Rotoscope los en verandert 013 voor even in een nachtclub, met pulserende beats en stroboscopen. Het stevige Sew Me Up brengt de djent-elementen van Spiritbox naar de voorgrond en is een van de sterkere nummers van de avond. Bij Hysteria kampen valt een van de microfoons uit; een tijdlang is LaPlante nauwelijks te horen. Het geluid is vanavond sowieso niet al te best afgesteld, waardoor sommige bezoekers zelfs eerder naar huis gaan, zo valt te lezen op onze Facebook.
Gelukkig maken de afsluitende nummers veel goed. De nieuwe single Soft Spine beukt heerlijk, en Holy Roller is en blijft hun hardste en meest opzwepende track. De riffs hakken erin, de screams zijn furieus, en voor het eerst vanavond lijkt de complete zaal van voor tot achter los te gaan. En ja, die drop in Holy Roller blijft natuurlijk fantastisch!
Voor de toegift keert LaPlante alleen terug op het podium. De eerste helft van Constance wordt soort van akoestisch gespeeld. Bij het laatste refrein valt de rest van de band in en krijgt 013 nog één keer de volledige kracht van Spiritbox over zich heen.
Spiritbox in 013: the verdict
Spiritbox maakt – alles bij elkaar genomen – de hype niet waar. LaPlante is weliswaar een fenomeen; haar stem is zowel hemels als demonisch, en haar charisma maakt indruk. Maar de rest van de band is gewoon middelmatig, en vooral een creatievere drummer had de dynamiek en energie van de set ongetwijfeld naar een hoger niveau kunnen tillen.
Het maakt van Spiritbox niet meer dan een gemiddelde metalcoreband, en wat ons betreft komen ze bij lange na niet in de buurt van een Bad Omens of een Architects. De band droomt langzaam van een plek in de AFAS Live, maar daarvoor zullen ze live echt van betere huizen moeten komen.
.@spiritboxband met Circle With Me in @013. #spiritbox pic.twitter.com/IJe7QzeEzj
— RiffReport (@RiffReport) February 16, 2025