Riverside overstijgt iedereen op Midwinter Prog 2025

Riverside is met afstand de beste progrockband van deze generatie. Dat is de belangrijkste conclusie van de tweede editie van MidWinter Prog 2025 in TivoliVredenburg. Het festival laat Utrecht zaterdag baden in een onweerstaanbare mix van melancholie, technische virtuositeit en emotionele kracht. RiffReport is er zaterdag bij en doet verslag van de dag! Lees snel verder en bekijk alle concertfilmpjes!

Terwijl de winterkou buiten de straten omarmt, brengt deze dag pakweg 1000 bezoekers in Tivoli samen in een intieme cocon van prachtige muziek. Vijf bands, vijf totaal verschillende interpretaties van wat progressieve muziek kan zijn, en een publiek dat zich overgeeft aan een muzikale reis die zowel uitdagend als innemend is.

Meeslepende tocht

Het Noorse AVKRVST opent voor RiffReport de dag op MidWinter Prog 2025 met een set die de grenzen tussen progmetal en ambient doet vervagen. De sfeer zit er direct goed in wanneer de band de eerste noten van The Pale Moon inzet. Het subtiele gitaargetokkel dat langzaam aanzwelt tot een explosie van melancholische riffs en diepe grunts, zet meteen de toon: dit is geen gemakkelijke luisterervaring, maar een meeslepende tocht die de Tivoli meteen doet laten kolken.

Met een setlist die vrijwel hun debuutalbum The Approbation integraal speelt, laat AVKRVST zien waarom ze een van de meest veelbelovende nieuwe namen in het genre zijn. Het ontbreekt deze jongens duidelijk nog aan (podium)ervaring, er wordt op een ‘skol!’ na vrijwel geen woord gewisseld en de band staat vrij steriel op het podium. Halverwege de set kakt het dan ook wat in.

Hoogtepunten zoals Anodyne en het afsluitende The Approbation bieden gelukkig een mooi samenspel van melancholie en agressie. Vooral The Great White River, met zijn hypnotiserende ritme en diepe emotionele onderlaag, maakt een verpletterende indruk.

Zien we daar een bekend iemand?

Waar AVKRVST een introspectieve reis biedt, gooit Rendezvous Point het over een heel andere boeg. De Noorse band is een stuk meer uitgesproken, met een frontman die nu wél het achterste van zijn tong durft te zien. En wat een stem heeft deze man! Rendezvous Point brengt een dynamische show waarin strakke grooves en meeslepende melodieën de hoofdrol opeisen. Drummer Baard Kolstad (ook bekend van Leprous die volgende week in de 013 staat) maakt werkelijk een verpletterende indruk met zijn onnavolgbare techniek en keiharde energie (zijn die cymbals nog wel heel?). Samen met bassiste Gunn-Gilde Erstad legt hij een onweerstaanbare basis die nummers als Through the Solar Storm en Wasteland naar grote hoogten tilt.

Wat Rendezvous Point uniek maakt, is hun vermogen om technische hoogstandjes te combineren met pakkende hooks. Tijdens afsluiter Mirrors waait er een bijna popachtige frisheid door de zaal, terwijl de complexe ritmes van opener Digital Waste laten zien dat de band niet bang is om grenzen op te zoeken. Zanger Geirmund Hansen, met een fout paarse sjaaltje om zijn pols, beweegt zich soepel tussen krachtige, emotionele uithalen en ingetogen momenten. Het hoogtepunt van de set is ongetwijfeld Resurrection, een track die de Tivoli met zijn groots opgebouwde climax en emotioneel geladen refrein volledig in zijn greep houdt.

Ode aan meesterwerk

De middag loopt over in de avond wanneer The Flower Kings het podium betreden. De Zweedse progrockveteranen nemen het publiek mee op een nostalgische reis door hun meesterwerk Stardust We Are. Het album, dat live in grote delen wordt uitgevoerd, is een ode aan de progressieve rock van de jaren zeventig, maar dan met die unieke, eigenzinnige Flower Kings-signatuur.

Vanaf de eerste noten van Compassion is duidelijk dat de band zijn fans op zijn wenken zal bedienen. Onze smaak is het niet, maar de rijke toetsenpartijen van Tomas Bodin en de karakteristieke zang van Roine Stolt komen goed aan in de Tivoli en vullen de zaal met een warme, retrofuturistische sfeer. Vergeleken met de andere hardere bands zijn deze bloemenkoningen wel een tikkeltje slaapverwekkend, soms voelt het alsof de band op een verkeerd festival staat geprogrammeerd. Het titelnummer, Stardust We Are, is voor de fans met zijn 25 minuten een mooie afsluiting van de set.

Utrecht heeft geluk!

De grote afsluiter van de avond is – natuurlijk – de Poolse band Riverside, die voor deze gelegenheid een exclusieve, unieke setlist speelt. Het is hun enige Europese optreden dit jaar, en dat maakt de sfeer in de zaal beladen met verwachting. Wanneer de band de eerste noten van all time-klassieker Second Life Syndrome inzet, voel je meteen waarom Riverside zo’n bijzondere plek in de progwereld inneemt. Hun muziek is een perfecte balans tussen technische perfectie en emotionele diepgang. En ze pakken speciaal voor Utrecht groots uit met een zinderende lasershow die zijn weerga niet kent!

Frontman Mariusz Duda, altijd charismatisch en enigszins mysterieus, staat zelfverzekerd op het podium. Zijn stem, diep en emotioneel geladen, vormt het hart van nummers als Escalator Shrine en Egoist Hedonist. De dynamiek tussen dromerige passages en explosieve uitbarstingen wordt meesterlijk uitgevoerd, en het publiek volgt ademloos. Vooral tijdens Wasteland (voor eerst in 5 jaar gespeeld) hangt er een bijna sacrale stilte in de zaal. De combinatie van sfeervolle toetsen en een bezwerend gitaarspel maakt dit nummer tot een van de absolute hoogtepunten van de avond.

Riverside slaagt erin om ondanks hun complexe composities een diepe emotionele connectie met het publiek te maken. De sfeer in de zaal is intens, bijna magisch. Het afsluitende The Curtain Falls voelt als een laatste omhelzing, een zachte landing na een avond vol hoogtepunten. De gehoopte vergeten klassiekers ontbraken helaas op de setlist, en misschien had Riverside best wat meer avontuurlijkere keuzes kunnen maken (Reality Dream in zijn geheel?), maar voor de rest werden de doorgewinterde Riverside-fans op hun wenken bediend.

Zo laat MidWinter Prog 2025 zien dat progressieve muziek nog altijd springlevend is en in vele vormen kan schitteren. Van de donkere schoonheid van AVKRVST, de energieke grooves van Rendezvous Point tot de emotionele diepte van Riverside: elke band voegde iets unieks toe aan deze bijzondere dag. Kom maar op met die derde editie!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *