Kreator en Anthrax slopen MainStage en zetten zaal in vuur en vlam

mainstage

Een koude decemberavond in Den Bosch wordt zondagavond opgewarmd door een staalharde line-up die zijn weerga niet kent. Testament, Anthrax en Kreator, drie thrash-giganten, maken zich op om poppodium MainStage in vuur en vlam te zetten. De zaal, gevuld met een bonte mix van denim, patches en zwart leer, gonst van anticipatie. Hier is geen sprake van voorprogramma’s; dit is een avond waar elk optreden aanvoelt als een hoofdact.

Met een donderend D.N.R. (Do Not Resuscitate) opent Testament de avond. Vanaf de eerste riff wordt duidelijk dat deze veteranen niets aan het toeval overlaten. De band, met zanger Chuck Billy aan het roer, klinkt even krachtig als in hun beginjaren. Zijn stem snijdt door de zaal en brengt tracks als Children of the Next Level tot leven. Deze nummers, afkomstig van het recente album Titans of Creation, tonen hoe de band zichzelf blijft vernieuwen zonder hun wortels te verloochenen.

De setlist is een zorgvuldig samengestelde reis door Testament’s ruim 40-jarige carrière. Van de melodische kracht van Return to Serenity tot de pure agressie van klassiekers als Into the Pit en First Strike Is Deadly, elk nummer slaat in als een mokerslag. Hoewel favorieten zoals For the Glory of… en Brotherhood of the Snake ontbreken, levert de band met grommende riffs en messcherpe solo’s een show die klinkt en oogt als een volwaardige productie. Het podium baadt in vlammen en versterkt het theatrale karakter van de muziek.

Chuck Billy weet het publiek bovendien moeiteloos in beweging te krijgen. “We hebben veel fans in Holland,” brult hij, waarop de zaal hem luidkeels beantwoordt. Het lijkt haast alsof de band zichzelf uitdaagt om meer te geven dan van een ‘opener’ wordt verwacht. En ze slagen: strak, energiek en onvergetelijk.

Dan is het de beurt aan Anthrax, een van de Big Four van thrash. De lichten dimmen en een introductievideo vult de zaal, waarin beroemdheden als Keanu Reeves en Lady Gaga verklaren waarom Anthrax een klasse apart is. Het voelt misschien wat zelfingenomen, maar het publiek geniet zichtbaar van de knipoog.

De band barst los met A.I.R., een track van het album Spreading the Disease. Vanaf dat moment is het chaos: de eerste cirkelpit van de avond ontstaat, en die zal tijdens Caught in a Mosh alleen maar groter worden. Het publiek springt, rent en mosht alsof het 1987 is, terwijl de punkachtige energie van Fight ’Em ‘Til You Can’t de zaal verder opstookt.

Anthrax weet met een gevarieerde setlist hun hele carrière te vieren. Tracks als Madhouse en I Am the Law voelen tijdloos, terwijl Got the Time, een cover van Joe Jackson, het tempo opvoert. Het is zanger Joey Belladonna die de show steelt met zijn onverwoestbare stem. Na al die jaren klinkt hij nog steeds even energiek en scherp als in de begindagen van de band.

Hoewel Anthrax geen vlammen of rook gebruikt zoals hun voorgangers, ontketenen ze met Indians en Efilnikufesin (N.F.L.) een ongekende energie. Het publiek schreeuwt mee, alsof ze onderdeel zijn van de band zelf. Het hoogtepunt? De gigantische moshpit die bij Antisocial ontstaat. Hier is geen ruimte voor subtiliteit; dit is Anthrax op zijn puurst.

Dan is het na ruim 2,5 uur wachten tijd voor Kreator, de Duitse thrashlegende die bekendstaat om hun rauwe kracht en epische shows. De band trapt af met Hate Über Alles, de titeltrack van hun nieuwste album, en de zaal verandert onmiddellijk in een kolkende massa. Frontman Mille Petrozza weet precies hoe hij een menigte moet bespelen.

Kreator brengt niet alleen muziek, maar ook een visueel spektakel. Naast de podia staan levensgrote demoonshoofden die regelrecht uit de Hel lijken te komen. Bij Phobia vallen angstaanjagende opgehangen poppen naar beneden, terwijl rookkanonnen de zaal vullen. Enemy of God wordt begeleid door een wall of death, waarna confetti over het publiek regent. De band verliest echter nooit de muzikale focus. Tracks als Coma of Souls en Hordes of Chaos laten zien waarom Kreator al sinds 1985 een vaste waarde is binnen het genre.

Het publiek wordt opgeroepen om te crowdsurfen tijdens Betrayer, en tientallen volgen het bevel op. Mille Petrozza’s krachtige riffs en de donderende drums van Ventor vormen het fundament van deze show, maar het zijn de theatrale elementen die het geheel naar een hoger niveau tillen. Bij Phantom Antichrist steken de bandleden vuurfakkels op, wat zorgt voor een apocalyptische sfeer.

De finale is niets minder dan episch. Pleasure to Kill, een van de meest iconische nummers van de band, sluit de avond af. Het publiek gaat volledig los, en de band bedankt hen met een diepe buiging. Kreator toont dat ze niet alleen thrash spelen, maar het genre belichamen.

Zodoende kregen de 5000 bezoekers in MainStage een avond om niet snel te vergeten. Op naar de volgende package-deal!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *