Kippenvel bij gamers in Concertgebouw: Videogames in Concert schot in de roos

videogames-in-concert

Deuntjes van Mario en Fortnite – onder de noemer van Videogames in Concert – in een historisch muziekgebouw. Wie dit twintig jaar geleden tegen je had gezegd, had je voor gek verklaard. Maar anno 2024 ziet de wereld er een stuk anders uit. Honderden miljoenen mensen – inclusief je moeder – spelen videogames, of het nu op de smartphones of op de Nintendo is. Kortom: tijd om de taboe te doorbreken, moet de charismatische Ierse dirigent Eímear Noone gedacht hebben.

Op een zwoele donderdagavond in het hart van Amsterdam verzamelt zich een extreem divers publiek in het majestueuze Concertgebouw, klaar om ondergedompeld te worden in een muzikale ervaring die zelden vertoond is in Nederland. Onder leiding van Eímear Noone, bekend om haar iconische werk voor World of Warcraft, brengt het Antwerp Symphony Orchestra een avond vol muziek die niet alleen nostalgische gamers, maar ook klassieke muziekliefhebbers werkelijk waar betovert.

Terug naar Azeroth

De avond opent met de World of Warcraft Suite, een overdonderend werk dat meteen de toon zet. Vanaf de eerste noten vult de betoverende muziek van Noone de Grote Zaal en brengt ons terug naar de epische landschappen van Azeroth. De suite, meesterlijk gearrangeerd door B. Grey, laat het orkest op zijn best schitteren, waarbij elke sectie van de strijkers tot de koperblazers bijdraagt aan een weelderig muzikaal tapijt. De prachtige akoestiek van het Concertgebouw doet de harmonieën resoneren tot in de verste hoeken van de zaal, waardoor elke klank, hoe subtiel ook, kristalhelder overkomt.

Noone richt zich dan het woord tot de enkele duizenden bezoekers en pakt iedereen volledig in met bevlogen en humoristische anekdotes over haar liefde voor videogame-muziek, en waarom deze scores nog altijd door de massa onderschat worden. Ze belooft dat zelfs niet-gamers van de avond zullen genieten, omdat muziek in videogames tegenwoordig minstens zo episch en indrukwekkend is als in films als Avengers en Lord of the Rings. Ze heeft gelijk, blijkt al snel.

Vanuit de wildernis van Azeroth worden we naar de woestenijen van Journey gebracht met Austin Wintory’s Nascence. De hemelsmooie melodieën zweven als een briesje door de zaal, gedragen door het gevoelige spel van de strijkers. Deze ingetogen compositie is een perfecte overgang naar de donkere, zwoele klanken van No Escape uit Hades, waarbij de dramatiek van het spel tot leven wordt gebracht door het indrukwekkende samenspel van het orkest.

Dansen op Fortnite

Maar het is vooral de Fortnite Suite, gearrangeerd door Noone zelf en C.S. Garfinkle, die echt voor vuurwerk zorgt. De opzwepende ritmes en moderne invloeden maken duidelijk waarom deze muziek zo geliefd is bij miljoenen spelers wereldwijd. Het orkest sprankelt met een energie die bijna tastbaar is, terwijl de beroemde akoestiek van het Concertgebouw ervoor zorgt dat elke beat en elk accent met precisie en kracht wordt overgebracht.

Een van de hoogtepunten van de avond is zonder twijfel de uitvoering van Lullaby of Woe uit The Witcher III: The Wild Hunt. Hier komt sopraan Aisling McGlynn – werkelijk waar fantastisch gekleed – voor het eerst in de schijnwerpers. Haar geweldige engelenstem, gedragen door de weemoedige klanken van het orkest, brengt een huivering door de zaal en maakt de pijn en schoonheid van de ballade voelbaar voor iedereen die luistert. Haar stem lijkt als het ware te zweven in de lucht, ondersteund door de perfecte akoestiek die haar subtiele nuances versterkte en de emotie in de muziek naar een hoger niveau tilde.

Videogames in Concert schot in de roos

Niet alleen de dramatische stukken vinden hun weg naar Videogames in Concert. De avond is ook gevuld met speelse momenten, zoals in de Nintendo Reimagined suite. De iconische melodieën van Super Mario, Pokemon, en andere Nintendo-helden worden opnieuw geïnterpreteerd en brengen een gevoel van vreugde en nostalgie. Leuke verrassing is een verwijzing naar het onderwaterlevel in Donkey Kong Country 2, een traktatie voor de kenners.

Het concert sluit af met de suite van Mario + Rabbids: Sparks of Hope en nog enkele toegiften. De sprankelende en kleurrijke melodieën zorgen voor een feestelijk einde, waarbij het orkest nog één keer alle registers opentrekt. De laatste noten vervagen in de rijke akoestiek van het Concertgebouw, terwijl het publiek in een daverend applaus uitbarst. Zo werd het een avond die niet alleen eer deed aan de kracht van videogamemuziek, maar ook aan de unieke mogelijkheden van het Concertgebouw om deze muziek in al zijn glorie tot leven te brengen. Kippenvel!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *