Currents in Tivoli: meeslepend, energiek maar waardeloze lichtshow

In de enorme aanwas aan metalcorebands is het lastig om je als band te onderscheiden. Het Amerikaanse Currents is een uitzondering op de regel. Deze band combineert meeslepende refreinen met bikkelharde metalcore: een combinatie die in een goed gevulde Ronda in TivoliVredenburg bijzonder effectief werkt.

De band trapt in Tivoli na drie voorprogramma’s af met Never There, een intense opener die echter wordt geplaagd door geluidsproblemen. De gruntpartijen missen kracht, wat vooral opvalt bij Wille’s screams, die normaal het hoogtepunt van hun sound zijn. Toch weet de band meteen de zaal mee te krijgen, geholpen door de strak spelende muzikanten.

Vanaf Monsters krijgt de set meer momentum, en het is duidelijk waarom Currents zo geliefd is: ze combineren loeizware breakdowns met meeslepende melodieën en pakkende refreinen. Die balans komt volledig tot zijn recht tijdens Kill the Ache en vooral Better Days, waarbij de breakdown door merg en been gaat, versterkt door rookblazers die het podium vullen met een dikke mist. Het publiek schreeuwt elk woord mee, terwijl de bandleden energiek over het podium bewegen.

Gitaristen Ryan Castaldi en Chris Wiseman springen geregeld op tafels vooraan, maar de echte blikvanger is bassist Christian Pulgarin. Met zijn zwarte hoodie en pet lijkt hij op het eerste gezicht ingetogen, maar tijdens nummers als Vengeance laat hij zijn ongekende vaardigheden zien, draaiend als een wervelwind en het podium dominerend met zijn energieke spel.

Bij The Death We Seek, van het gelijknamige album uit 2023, verschijnen de eerste crowdsurfers, en de zaal raakt steeds losser. Het refrein van So Alone wordt massaal meegezongen, een hoogtepunt qua sfeer, hoewel de lichtshow opnieuw teleurstelt. De zes grote lichtpalen op het podium flitsen wel in verschillende kleuren, maar missen het spektakel dat je bij dit soort muziek verwacht. De keuze om elke breakdown met rode lichten te markeren voelt bovendien repetitief en weinig creatief. Het doet soms afbreuk aan de impact van de muziek.

Toch blijft Currents indruk maken met hun vermogen om enorme refreinen te schrijven. Over and Over is daarvan een schoolvoorbeeld; het publiek zingt zo luid mee dat de band bijna overstemd wordt. Tijdens Guide Us Home wordt de intensiteit iets teruggeschroefd, wat even een adempauze biedt voordat de band met de toegift terugkeert. Into Despair zorgt voor een grote moshpit nadat Wille de zaal in tweeën splitst, een energiek moment dat de avond richting zijn climax stuurt. Afsluiter Apnea zet nog één keer alles op scherp, en Currents laat zien waarom ze een vaste waarde in de metalcore zijn geworden.

Hoewel de show muzikaal overtuigt, blijven de productionele elementen achter. De lichtshow is te statisch en het geluid mist op momenten kracht, vooral bij de screams. Toch laat Currents zien waarom ze heer en meester zijn in het schrijven van pakkende metalcore-anthems. Dit is een band die het publiek volledig weet mee te slepen, ondanks de imperfecties. Een lekkere avond, al blijft er ruimte voor groei in de presentatie.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *